احمد ابراهیمی سال ۱۳۰۵ در اورامانات کردستان متولد شد. بیشتر افراد خانواده اش دستی در موسیقی داشتند به همین دلیل او را تشویق کردند تا به یادگیری موسیقی بپردازد.
هنوز بیش از دوازده سال نداشت که به تهران نقل مکان کرد . وی در سال ۱۳۲۷ با توجه به صدای خوشی که داشت با استادان بزرگ موسیقی ایران نظیر استادان ابوالحسن صبا ،مرتضی محجوبی، حسین تهرانی، غلامحسین بنان، ادیب خوانساری آشنا شد و از محضر همگی این بزرگان موسیقی ایران بهره مند می گردد و پس از پنج سال که تحت تعلیم آنان قرار می گیرد اولین برنامه رادیویی خود را با محمود ذوالفنون در رادیو تهران اجرا کرد که مورد تشویق و استقبال مردم واقع می شود.
وی پس از یک سال اجرای برنامه های مختلف موسیقی در رادیو، به سال ۱۳۳۳ به ارکستر مرتضی خان محجوبی استاد پیانو که با همکاری محمد میر نقیبی اداره می شد منتقل شد و شکوفایی هنر وی از همین زمان آغاز می گردد. همکاری وی تا سال ۱۳۳۵ با این ارکستر ادامه داشت.
از سال ۱۳۴۲ تا اواخر سال ۱۳۵۴ به سمت رئیس دفتر اداره کل فعالیت های هنری و از سال ۱۳۵۴ تا اواخرسال ۱۳۵۸ به سمت مدیر امور اداری سازمان ملی “فولکلور”ایران منتصب و مشغول کار می گردد و ضمناً به برنامه های هنری خودش ادامه می دهد.
احمد ابراهیمی در فروردین ماه ۱۳۵۹ با تقاضای خودش باز نشسته شد و مدت بیست و چهار سال سابقه هنری در رادیو را پشت سر گذاشت.
احمد ابراهیمی ازمعدود کسانی است که در دوران جوانی خود سال ها در کنار غلامحسین بنان به فراگیری آواز ایرانی پرداخته است و در حال حاضر نیز از اساتید بنام آواز ایرانی محسوب می شود که خوانندگان بسیاری نزد او شاگردی کرده اند.
این هنرمند در پی یک دوره بیماری در سن ۸۷ سالگی،شامگاه ۳ تیر ماه ۱۳۹۲ در بیمارستان فرمانیه تهران درگذشت.
